Gustafson debuteerde begin 2015 in de nationale ploeg van Zweden, won daarna met Jong Zweden het jeugd-EK en trok in de zomer naar Feyenoord. Een veelbelovend talent, door technisch directeur Martin van Geel omschreven als een 'creatieve middenvelder met scorend vermogen'. Een jongen voor de toekomst, getuige ook zijn contract tot 2019.
Veel druk was er dus niet, maar toch rees de ster van de destijds 20-jarige Gustafson rap. Wat goed is, komt namelijk snel. Eind september haalde trainer Giovanni van Bronckhorst hem bij de selectie voor het duel met PEC Zwolle. Een uur voor de wedstrijd volgde een verrassende mededeling: Jens Toornstra zit op de bank, Gustafson staat op de '10'. In de acht opeenvolgende competitieduels was Gustafson bij liefst tien doelpunten betrokken (drie goals, zeven assists). Een Kuip-held leek geboren.
Een elleboogstoot in de maag van Heracles-speler Mark-Jan Fledderus markeerde het begin van zijn verval. De tuchtcommissie van de KNVB liet Gustafson twee duels moest brommen en bij terugkomst zat Feyenoord in de dramatische reeks van zeven nederlagen op rij. Gustafson speelde nog zes competitieduels dat seizoen, maar scoren voor Feyenoord 1 deed hij niet meer.
Heimwee en natrappen
Dit seizoen speelde Gustafson pas 28 minuten in de Eredivisie, verdeeld over twee invalbeurten. "Het heeft met Simon zelf te maken, maar ook met hoe het elftal presteert", verklaarde Van Bronckhorst in december tegenover FOX Sports. "Hij heeft een moeilijke periode gehad, maar zit er nu weer aan te komen. Voor hem is het nu afwachten wanneer-ie in het elftal kan."
Volgens insiders kampt Gustafson met heimwee. Dat er frustratie zit, liet hij in februari merken op het veld. Nota bene in Friesland, tegen de reserves van Heerenveen, de 'leftovers' van de ploeg die hij in 2015 van de mat speelde, kreeg Gustafson rood voor natrappen. Een schorsing volgde en het dieptepunt werd bereikt. Voor nu kijken we nog even terug naar zijn hoogtepunt:
