Na de 7-1 nederlaag van vorige week tegen Internazionale vond trainer Gian Piero Gasperini het tijd om zijn opstelling om te gooien. Hij hield het 3-5-2 systeem aan, waarbij Hateboer een plekje als rechter flankspeler kreeg toegewezen. Toegegeven: het was wel even wennen voor de stadionspeaker toen hij na de fonetische Italiaanse hoogstandjes zoals Leonardo Spinazzola en Bryan Cristante opeens de oer-Hollandse naam van Hans Hateboer moest uitspreken. Gelukkig deed hij het toch, want na een klein kwartier moest hij de naam van de Nederlander opnieuw door de microfoon schreeuwen.
Nee, niet als doelpuntenmaker. Maar dat Hateboer na dertien minuten de assist gaf op Alejandro Gómez moet hem een enorm goed gevoel hebben gegeven (zie video). Sowieso speelde Atalanta een prima wedstrijd, al was het dan tegen de hekkensluiter van de Serie A, Pescara. Maar debuteren met een assists, negentig minuten spelen én de nul houden: Hateboer kon zijn Italiaanse avontuur minder beginnen.
Landgenoten
Met zijn debuut gaat Hateboer drie landgenoten achterna. Jan Peters was de eerste Nederlander in het shirt van Atalanta. Hoewel hij in 1985 begon met een basisplaats tegen AS Roma en in zijn tweede duel nog scoorde, werd zijn periode geen groot succes. Na acht wedstrijden hield hij het voor gezien in Italië, waar hij eerder voor Genoa speelde. De tweede Nederlander, Urby Emanuelson, speelde één duel meer dan Peters.
De voormalig Ajacied kwam in het seizoen 2014/15 transfervrij over van AS Roma en tekende een contract voor een half jaar. De doelstelling handhaving werd gehaald en Emanuelson gaf in zijn negen optredens liefst drie assists. Desalniettemin mocht hij daarna vertrekken.
Mede door het vertrek van Emanuelson kwam er ruimte voor Heerenveen-middenvelder Marten de Roon. De controleur stapte over van het Abe Lenstra Stadion naar Stadio Atleti Azzurri d'Italia. Maar moeite om te wennen had hij geen seconde. Van de eerste tot de laatste minuut was De Roon namelijk een vaste waarde, een steunpilaar, in het elftal van Atalanta. Slechts twee keer stond hij niet in de basis: beide keren vanwege een schorsing.
Niet voor niets werd hij uitgeroepen tot de beste speler van het jaar van Atalanta. Het leverde De Roon al na één seizoen bovendien een megatransfer van vijftien miljoen euro (!) op. Een jaar eerder kostte hij de Italianen naar verluidt nog geen twee miljoen euro. Snel na zijn overgang werd De Roon als kers op de taart ook nog eens international.
Toekomst
Welk scenario staat Hateboer te wachten? Groeit hij uit tot een moderne rechtsachter en staat hij over een half jaar in Oranje? Of blijft zijn bijdrage beperkt en speelt hij over een aantal jaar net als Emanuelson in de anonimiteit ergens op een lager niveau in Engeland? Zijn start is in elk geval veelbelovend!